ในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ผมก็ตกงาน และภาระหนี้สินของผมก็มีเยอะแยะ ไหนจะค่าเทอมลูก ไหนจะค่าผ่อนบ้าน ไหนจะค่าผ่อนรถ และภาระอื่นๆ ค่าน้ำ ค่าไฟ ที่ผมต้องรับผิดชอบอยู่คนเดียว และช่วงนี้โควิดก็ระบาดหนัก แล้วผมจะหาเงินที่ไหนมาใช้ และหมุนเวียนในครอบครัวทัน และภรรยาของผมก็ดันมาบอกเลิกในช่วงที่กำลังย่ำแย่ขนาดนี้ ปัญหาทุกอย่างเหมือนพุ่งเข้าใส่มาที่ผมคนเดียว จากวันที่เฟื่องฟู ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ก็ต้องมาเลิกกันเพราะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ขนาดนี้ รวมถึงโรคโควิดที่ระบาดอย่างหนักมากๆ ทำเอาผมต้องตกงาน อะไรหลายหลายอย่างมันได้สอนตัวผมให้รู้ว่า ไม่ใช่ทุกคนที่จะรักเราจริงๆเหมือนที่พ่อแม่ของเรารัก ขนาดผมกับภรรยาที่มีลูกด้วยกันแท้แท้แล้ว พอผมเจอวิกฤตแบบนี้ เธอก็ยังสามารถทิ้งผมและลูกสาวแท้แท้ของเราได้อย่างลงคอ ทั้งทั้งที่ลูกของเราก็อยู่กับเรามาตลอดตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้ก็เรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว ผมก็เสียใจนะครับ ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันมา ผมหาข้าวหาปลาให้ทุกคนในบ้านกินอิ่มทุกมื้อ เมียของผมไม่ต้องทำงานเลยแม้แต่นิดเดียว แต่พอเจอปัญหาก็ยังทิ้งกันได้ลงคอ แทนที่จะอยู่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ถึงแม้ปัญหาจะถาโถมเข้ามา ผมก็ต้องยิ้มสู้และหาทางรับมือกับปัญหาให้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะมาด้วยวิธีไหนก็ตาม ผมต้องบากหน้าไปยืมเงินของเพื่อนสนิทคนหนึ่งเพื่อเอามาใช้หมุนเวียนในครอบครัวก่อนระหว่างที่ผมกำลังหางานใหม่ แต่เพื่อนของผมก็ยังดีที่มันยังให้ผมยืมเงินก้อนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นเงินจำนวนที่เยอะพอสมควร แต่ในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้มันจะจุนเจือครอบครัวของผมได้นานเท่าไหร่กัน ในเดือนแรกผมเอาเงินไปจ่ายค่าเทอม ค่าผ่อนบ้าน ค่าผ่อนรถให้กับครอบครัวของเรา ระหว่างนั้น ผมก็พยายามหางานอยู่ตลอดเวลา แต่ก็อย่างว่าใครจะอยากมารับพนักงานในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ จนเวลาผ่านพ้นไปเป็นเดือนผมก็ยังไม่ได้งานใหม่ เงินที่ยืมเพื่อนมาก็ค่อยค่อยหมดลงทุกวันจากการใช้จ่าย จนผมต้องบากหน้าไปยืมเงินของเพื่อนอีกรอบหนึ่ง แต่เพื่อนก็ยังใจดีเหมือนเดิมครับให้เงินผมมาหมุนเวียนใช้อีกหนึ่งก้อน ตอนนั้นผมรู้สึกขอบคุณเพื่อนของผมคนนี้มากๆ ถ้าไม่มีเพื่อนคนนี้ผมก็คงแย่เหมือนกันครับ แต่ผ่านไปเรื่อยเรื่อยผมก็ยังไม่ได้งานอยู่ดี ผมก็ยังคงต้องบากหน้าไปยืมเพื่อนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันดันไม่เหมือนสองครั้งแรก เพราะว่าตัวผมเองก็ยังไม่มีเงินไปคืนเพื่อนเลยซักบาทสักสตางค์แดงเดียว […]